Z XVIII wiecznych wizytacji wiadomo, że kaplica miała jeden starożytny ołtarz przepięknie rzeźbiony, w niektórych częściach malowany i pozłacany. Ołtarz był murowany, a w jego górnej części wykonanej z drewna, znajdował się obraz Najświętszej Maryi Dziewicy Loretańskiej, przyozdobiony srebrną szatą oraz pozłacanymi koronami ze szlachetnymi kamieniami. Przy obrazie znajdowało się kilkanaście wotów. Sukienkę na obraz zakładano jedynie podczas większych uroczystości. Wizytacja parafii skrzebowskiej z 1782 roku informuje o popękanych murach kaplicy, aczkolwiek jeszcze stabilnych, podtrzymywanych przez murowany dach. Naprawy wymagały również bramy cmentarza wokół świątyni. Niestety, ówczesnemu dziedzicowi brakowało środków na ten cel. Kaplica uległa zniszczeniu, a obraz około 1800 roku przeniesiono do kościoła parafialnego. Z 1827 roku pochodzi informacja, że dawna świątynia jest ze szczętem zrujnowana, bo "zaledwie jej mury tylko stoją, bez dachu, okien, drzwi i sufitu". Na początku XX wieku zawaliło się górne sklepienie kaplicy i krypta podziemna. Zanikło źródło słynące z cudownych właściwości. Krótko przed I wojną światową przekopano również cmentarz znajdujący się wokół kaplicy, w celu pozyskania kamienia na budowę nowego kościoła parafialnego. Z czasem miejsce wokół ruin kaplicy zaczęło zarastać krzewami.
W latach 2011 - 2013 miejscowa społeczność usunęła krzewy i wyrównała teren przy ruinach kaplicy. W 2013 roku kaplica loretańska w Skrzebowej została wpisana do rejestru zabytków. Jej bogata przeszłość wzbudza coraz większe zainteresowanie. Przy kaplicy przeprowadzono badania geofizyczne i prace konserwatorskie. Powstał szlak turystyczny pod znamiennym tytułem: "Tajemne ruiny i podziemne przejście". Wydano książeczkę dla dzieci "Tajemne ruiny. Opowieść prawdziwa". Pzy ruinach odbywają się również koncerty pieśni religijnych.
Na pamiątkę dawnego kultu dwa razy do roku odprawiane są przy ruinach kaplicy Msze św.: 3 maja i 15 sierpnia, zawsze o godz. 11.00.